Η μετεγχειρητική κατακράτηση ούρων μπορεί να συμβεί για διάφορους λόγους. Υπάρχει αυξημένος κίνδυνος κατακράτησης σε χειρουργικές επεμβάσεις που εκτελούνται εντός της πυελικής περιοχής ή της σπονδυλικής περιοχής. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, χειρουργική επέμβαση σπονδυλικής στήλης, γυναικολογική χειρουργική ή επέμβαση στον προστάτη. Πιστεύεται ότι το αναισθητικό που χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης είναι η κύρια αιτία για την μετεγχειρητική κατακράτηση ούρων, ειδικά σε αναισθητικά που χρησιμοποιούνται στην περιοχή της σπονδυλικής στήλης (Epidurals). Αυτό οφείλεται στο αναισθητικό που εμποδίζει τα νευρικά σήματα μεταξύ του εγκεφάλου και της ουροδόχου κύστης, τα οποία μεταφέρουν πληροφορίες στον εγκέφαλο πότε πρέπει να αδειάσει η ουροδόχος κύστη. Η μετεγχειρητική κατακράτηση ούρων μπορεί συχνά να μπλοκάρει τα σήματα στον ουρηθρικό σφιγκτήρα, τα οποία ως αποτέλεσμα δεν χαλαρώνουν και επιτρέπει την κατακράτηση των ούρων ακόμα και όταν είναι απαραίτητο.

Ανάλογα με το πόσο διαρκεί η κατακράτηση ούρων, η οποία είναι διαφορετική για όλους, θα καθορίσει εάν η επέμβαση μπορεί ή όχι να είναι απαραίτητη. Μερικές φορές ένας μόνιμος καθετήρας τοποθετείται στην ουρήθρα για λίγες ημέρες, ενώ το αποτέλεσμα της χειρουργικής επέμβασης και το αναισθητικό υποχωρεί, γεγονός που μειώνει επίσης τον κίνδυνο καταστροφής της ουροδόχου κύστης από τη μετεγχειρητική κατακράτηση ούρων. Εάν η κατακράτηση ούρων επιμένει, μπορεί να είναι απαραίτητο για έναν επαγγελματία υγειονομικής περίθαλψης να διδάξει Διαλείποντα Αυτοκαθετηριασμό. Είναι συχνά δύσκολο να εντοπιστεί η διαδρομή της κατακράτησης και επίσης είναι δύσκολο να γνωρίζουμε, πόσο καιρό θα χρειαστεί η κύστη να ανακάμψει πλήρως. Σε ορισμένες περιπτώσεις ο Διαλείπων Αυτοκαθετηριασμός / Καθαρός Διαλείπων καθετηριασμός είναι μια δια βίου δέσμευση που θα απαιτήσει αλλαγές στον τρόπο ζωής του χρήστη.